İzlanda’nın Doğası - Aktif Dinlenme için Milli Parklar ve Sit Alanları

  İzlandalı doğa eşsiz ve otantik. Kuzeyde neredeyse Kuzey Kutup Dairesi’ne ulaşan adada neredeyse hiç ağaç yok. Yeşilliklerin çoğu, çalılar ve çeşitli ağaç türleri şeklinde her türlü seralarda bulunur. Birçoğu tropikal bitkileri bile içerir. İzlandalılar sadece taze güney havasını solumak için ziyaret etmeyi severler. Adada, çok sayıda nadir kuş türü insanlarla yan yana yaşamaktadır. İzlanda toprakları, bazıları için tek habitat haline gelmiştir.

İzlanda’nın en ünlü güzellikleri, Buz ve Ateş Ülkesi olarak da adlandırılır, soyu tükenmiş ve aktif yanardağlar, inanılmaz güzel şelaleler ve güçlü geyserlerdir. İzlanda’da, her birkaç kilometrede daha çok yeni tanışabileceğiniz çok sayıda şelale var. Tipik İzlanda manzaraları, buzullar veya lav alanları olmaksızın hayal edilemez. Her sene daha da fazla turist tüm bu güzellikleri görmeye geliyor. Çevresel ve ekolojik konular İzlandalılar için sadece boş kelimeler değildir. İzlanda’da, büyük ilgi görüyorlar. Adalılar savunmasız nitelikleri konusunda çok dikkatli ve endişelidirler. Bu nedenle, adanın nispeten küçük bir bölgesinde çeşitli milli parklar oluşturulmuştur. Çevreyi insan faaliyetlerinin zararlı etkilerinden korumak ve korumak amacındadırlar.

Thingvellir, ülkenin en eski ulusal parkıdır ve 1928 yılına kadar açılmıştır. Kuzey Amerika ve Avrasya tektonik levhaları arasındaki çatlak nedeniyle oluşan vadide, İzlanda başkentine 40 kilometre uzaklıkta bulunmaktadır. Kristal berraklığındaki suyla dolu volkanik faylar tüm parkın tamamını kesmiştir. Adadaki en büyük göl olan Tingvallavatn, burada Thingvellir’de bulunabilir. Onun dibinde, tüm dünyadaki dalgıçlar tarafından bilinen Silfra Rift var. Öxará nehrinde, 20 metre yüksekliğindeki Öxarárfoss şelalesi bulunmaktadır. Parka başka bir cazibe Penningagja Kanyonu. Turistler, 50 metre yüksekliğindeki mükemmel berrak sularına madeni para atıyor. www.orangesmile.com tüm hakları saklıdır.

Avrupa kıtasının en büyük milli parkı İzlanda’dadır. 2008 yılında kurulan Vatnajökull Park alanı 12 bin kilometrekare. Bozulmamış göller, güzel nehirler, donmuş buzullar, volkanlar, pitoresk dağlar, vadiler ve kükreyen şelaleler gibi adanın tüm özelliklerini barındırır. Park, rangers tarafından devriye yapılan 4 bölgeden oluşmaktadır. Ancak Svartifoss ve Dettifoss şelaleleri haklı olarak milli parkın öne çıkanları olarak adlandırılabilir. Svartifoss’un suları, organ borularına benzeyen siyah sütunlarla çerçevelenmiş bir bazalt duvarı boyunca 12 metrelik bir yükseklikten düşmektedir. Dettifoss, Eski Dünyanın en güçlü şelalesi olarak tanınır. Niagara Şelalesi’nden sadece 9 metre aşağıdadır. Genişliği 100 metredir ve yüksekliği 44 metredir. Dettifoss tüm İzlandalıların gururu. Vatnajökull’un merkezi cazibe merkezi Hljóðaklettar kayalarıdır. Sütunlu lav oluşumları sayesinde, kayalarda inanılmaz derecede eşsiz bir yankı duyulabilir. Kayaçlar ayrıca Echo Rocks olarak bilinir.

2001 yılında kurulan Snæfellsjökull Milli Parkı’nın amacı, peyzajın özel alanlarının yanı sıra flora ve faunayı korumaktı. Kıyı şeridini içeren tek milli parktır. Parkın ana doğal nesnesi aynı ismin buzuludur. Snæfell Volkanı 200 metrelik buzulla kaplıdır. Parkın kıyı bölgesinde, kıyı şeridi boyunca gerçeküstü lav oluşumlarını görebilirsiniz. Snæfellsjökull, çok sayıda kuş, tilki ve vizonun yanı sıra sahile yakın yüzülebilen balina ve balina balinalarına ev sahipliği yapar. Park çok çeşitli bir flora sahiptir. Göllerde ve nehirlerde birçok yosun bulunur, yosunlar ve likenler kayalarda büyür. Sonbaharda, bir kereviz, yaban mersini, yaban mersini toplayabilir. Parkta, arkeologlar 10. yüzyıla kadar uzanan kubbe şeklindeki yapılar buldular. Görüşler amaçlarına göre bölünmüştür. Bazıları bunların dini yapılar olduğuna inanmakta, bazıları ise balık işleme için tasarlandığını düşünürken, binaların uzaylıların bir işareti olduğuna emin olan insanlar vardır.