Lüksemburg’da Dinler ve Diller

  Lüksemburg Dükalığı’nın mütevazı bölgesel boyutlara sahip olmasına rağmen, mevzuat aynı anda üç devlet dilini onayladı. Onlar Alman, Fransız ve eşsiz Lüksemburg’lu. İkincisinin yalnızca 1984’te tanındığını belirtmek gerekir. Tüm eğitim kurumlarında, Çocuklar, ilk sınıftan itibaren, aynı anda hem Almanca hem de Fransızca öğrenirler. Öte yandan, Lüksemburg dili çok az dikkat edilmektedir. Ayrıca, eğer isterlerse, öğrenciler İngilizce, İspanyolca, İtalyanca ve hatta Latince de öğrenebilirler. Şimdiye kadar, Lüksemburg dili, Fransızca ve Almanca’ya çok benzer olmasına ve bir şekilde türevlerine rağmen kişisel bağımsız dillere atfedilebilir.

Aynı zamanda, yerli Almanların ya da Alman konuşmacıların saf Lüksemburgca konuşanları anlamanın çok zor olduğunu fark etmekte fayda var. Dilbilimciler, bağımsız bir Lüksemburg dili ve benzer Alman lehçeleri arasında henüz net bir ayrım yapılmadığını belirtmiştir. Gündelik hayatta, çoğu Lüksemburglu tamamen aynı dili kullanır. Yerleşim yerlerinin çoğunda tüm işaretler ve diğer basılı literatürler Lüksemburgca yazılmıştır. Ancak, resmi belgeler Fransızca ya da Almanca olarak yazılmıştır. Lüksemburg’da Napolyon’un kodunun uzun süredir çalıştığını belirtmekte fayda var. Tarihsel olarak, buradan Fransızca dilinin resmi kullanımına başlandı.

Lüksemburg dilinin dünyanın en fakir dillerinden biri olduğuna dikkat etmek gerekir. Renkli duygular ifade etmek veya belirli eylemleri açıklamak istediğinde, kelime hazinesi yetersizdir. Bu nedenle, bu eşsiz dilin taşıyıcıları, konuşulan Fransızca ve edebi Almanca’dan birçok kelime alır. Kurgu bile üç resmi dilden birinde resmen yayınlanabilir. Son zamanlarda, Lüksemburg’da büyük bir göç yaşandı. Buna göre, ülkenin dilsel alanında bazı düzenlemeler yapıldı. İstatistiklere bakıldığında, ülkenin kayıtlı tüm vatandaşlarının yaklaşık beşte biri Arapça, İtalyanca, Portekizce ve hatta Türkçe olarak iletişim kurar. www.orangesmile.com tüm hakları saklıdır.

Lüksemburg’daki yerel nüfusun dini görüşlerine gelince, Hristiyanlık egemendir. Tüm Düşes vatandaşlarının yaklaşık% 70’i kendilerini Katolik olarak görüyor. Öte yandan, burada Ortodoks inancının 5.000’den fazla üyesi yoktur. Protestanlar kendilerini nüfusun yaklaşık% 3’ü olarak kabul ediyorlar. Bununla birlikte, her yıl, bu rakamın, bu dini yönelimin popüler olmamasından dolayı azaldığı görülmektedir. Devlet ile olan tüm dini ilişkiler 19 yıl önce düzenlenmeye başladı. Bu amaçla, mevcut dinler ile Devletin kendisi arasındaki ilişkiyi düzenlemek için tasarlanmış özel sözleşmeler vardır. Aynı zamanda, Lüksemburg bütün Hristiyan kiliselerinin, rahiplerin ve din adamlarının evlerinin bakımını ve yeni dini binaların inşa edilmesini finanse eder. Her yıl bu konuda harcanan her şeyin en az 60 milyon avro tutarına ulaştığı biliniyor.

Bazı okullarda, Tanrı hukukunun konusu hala tanıtılmaktadır. Tüm kilise yetkilileri Devlet bütçesinden maaş alıyorlar. Bu avantajların yalnızca Hristiyan mezheplerine verildiğine dikkat etmek önemlidir. İslam cemaati kesinlikle Dükalığı desteklemekten mahrumdur. Modern Lüksemburglulara fanatik cemaatçiler denemez. Doğal olarak, büyük kilise tatillerinde insanların bir kiliseye ya da diğerine gittiğine inanan herkes, Tanrı’dan önce ruhu temizleme fırsatını kaçırmayın. Bununla birlikte, genç nesil bu inançlardan uzaklaşıyor ve herhangi bir dini mezhepten dışlanmaya doğru ilerici bir eğilim var gibi görünüyor. Bu tutumun çoğu, ateizmin bıktığı batı ülkeleri ideolojisi ile Lüksemburg üzerindeki etkisine bağlanabilir.