Cumhuriyetin resmi dili İtalyancadır. Bu dil biriminin İsviçre ve Arjantin dahil diğer ülkelerin temsilcileri tarafından aktif olarak kullanıldığı belirtilmelidir. Ayrıca geniş dağılım, bu eski dilin lehçeleridir, örneğin, deyimler. Birbirleri arasında, bu dilsel biçimler, elbette, çok ortak noktaları var. Ancak, farkları o kadar önemlidir ki, çoğu zaman belirli lehçelerin taşıyıcıları birbirlerini anlayamazlar. İstatistikler, bugün 42 milyondan fazla insanın bu dilin anadili olduğunu gösteriyor. İtalya’nın ana dilinin farklı lehçeleri, çeşitli Akdeniz ülkelerinde karşılanabilir. En ünlü lehçesi Lombard lehçesidir.
İtalya modanın ve stilin doğum yeri ve bu nedenle kendi topraklarında çok sayıda inanılmaz şık ve gösterişli tasarım otelinin olması şaşırtıcı değil. UNA …
Devamını oku
Sardunya daha az popüler değil. Konuşmacıları farklı bölgelerde bulunan birkaç lehçeden oluşur. Aynı bölgeden kaynaklanıyor. Zamanla, bir milyondan fazla beş yüz bin kişi tarafından konuşulmasına rağmen, hiçbir zaman ülkenin resmi dili olarak tanınmadı. Dilsel yapısına göre, Friuli ve Katalanca dillerine çok yakındır. Bu, konuşan nüfusun belirli bölgesel dağılımından kaynaklanmaktadır. İstatistiklere inanıyorsanız, İtalya’daki en yaygın üçüncü dil Friuli dilidir. Konuşmacıları, adından da anlaşıldığı gibi, aynı ada sahip bölgede bulunur. Bu dilin ana dili konuşanlar yedi yüz binden fazla insandır. Bu durumda bile, diline resmi hak tanınmamıştır. Bu dilin fonetiğinin oldukça karmaşık olduğu unutulmamalıdır, bu nedenle dünyada Friuli dili lehçesi yoktur.
Almanca ve Tirol, Bavyera ve Karintiya lehçeleri İtalya’daki en yaygın diller olarak kabul edilir. Üç yüz bin kişiden az insan tarafından konuşuluyor. Bu lehçelerin karmaşıklığı ve çeşitli fonetik nüansları nedeniyle, nadiren dünyanın başka bir yerinde karşılanabileceklerini belirtmek gerekir. Dini duruma gelince, diğer herhangi bir çok uluslu ülkede olduğu gibi, İtalya’da da farklı inançların temsilcileri var. İtalya’daki kilise bir devlet yapısı olarak sabit değildir, ancak buna rağmen, yine de krallığın tüm sosyal yaşamı alanlarında yeterli etki gösterir. Buna ek olarak, tarihsel olarak, İtalyanlar din konusunda çok sorumlu hale gelmiştir. Ülke sınırları içinde çok sayıda manastır ve kilise, piskopos ve diğer dini yapılar faaliyet göstermektedir. www.orangesmile.com tüm hakları saklıdır.
İtalyanlar zenginlikten yararlanma konusunda çok şey biliyorlar ve bu nedenle bu ülkede lüks bir otel bulmak zor değil. Milano’daki Town House Galleria, …
Devamını oku
En yaygın dinlerden biri Katolikliktir. İtalya’daki resmi devlet dini Roma Katoliğidir. Çocuklar için ayrı Katolik okulları bile var. Ayrıca kayda değer olan, Romen olmayan Katolikler ve Yunan Katolik Kilisesi de dahil olmak üzere, ülkede çeşitli Hristiyanlık yönlerinin de işleyişidir. Yaklaşık 60.000 inanan kendilerini Protestanlar olarak tanımlamaktadır. Pentikostaller, 30.000’den fazla yerel halktan sorumlu değildir. 450 binden fazla yerli, kendilerini Yehova’nın Şahitlerinin taraftarları olarak görüyor. Lütfen son birkaç on yılda çok sayıda göçmenin İtalya’ya geldiğini unutmayın. Bununla bağlantılı olarak, Ortodoks Hristiyanların sayısı artmıştır ve şu anda yaklaşık bir milyon kişidir. Ayrıca ülkede, aynı anda faaliyet gösteren üç Budizm okulu var. Bugün, bu imanın cömertleri altmış binden fazladır.
Arkeolojik kazılara inanıyorsanız, modern İtalya topraklarında Yahudilerin varlığı çağımızın ilk yüzyelerine kadar uzanıyor. Yahudiliğin ülke topraklarında halen önemli bir yer tutmasının nedeni budur. Aynı zamanda, yerli halk bu dini açıkça ondokuzuncu yüzyıldan beri açıkça kavrayabildiler. Tam da bu dönemde ülkenin ilk sinagogu vardı. Bugüne kadar, Yahudilerin sayısı 15.000’e düşmüştür. Dini istatistikler hayal kırıklığı yaratıyor. İtalya, Hıristiyanların payının önemli ölçüde azaldığı Avrupa ülkelerinden biri ve diğer inançların taraftarları haline geldi. Bunun nedeni, yeni neslin dini reddetmesidir. Buna rağmen, ateistler bile Noel ve Paskalya gibi bütün dini bayramlarda kiliseye düzenli olarak katılırlar. Bu konuda, tarihsel olarak kurulmuş aile gelenekleri kadar çok dini bir davranış olmadığını görüyorlar.